Zoekresultaten voor: *
Resultaat 1 - 20 (van 126)
Neil Young Everybody knows this is nowhere
Neil Youngs tweede album Everybody Knows This Is Nowhere (1969) leverde hem enkele van zijn grootste hits op en zette hem stevig op de kaart als een eersteklas soloartiest. Het was zijn eerste album met Crazy Horse, en nog steeds is het een van de beste platen van die groep. Zoals ook in Youngs latere werk is het gevoel van wanhoop het gehele album door aanwezig. Opvallend genoeg is het - ondanks een overheersend gevoel van angst en melancholie - één van Young’s meest gewaardeerde albums geworden....
1990
Album
Nick Drake Bryter layter
Nick Drake's tweede album Bryter Layter (1970) verschijnt een jaar na het debuut Five Leaves Left, en gaat door op de ingeslagen muzikale weg. Opnieuw is het album geproduceerd door zijn ontdekker Joe Boyd en wordt hij bijgestaan door leden van Fairport Convention. Zijn schoolvriend Robert Kirby verzorgt de strijk- en blaasarrangementen. John Cale, op dat moment amper twee jaar uit The Velvet Underground, is te horen op twee nummers. Bryter Layter is wat minder ingetogen dan zijn voorganger, en kent...
1990
Album
Nick Drake Pink moon
Nick Drake's derde en laatste studioalbum laat hem in de klassieke singer/songwriter modus horen, vrijwel zonder overdubs. Slechts Nicks akoestische gitaar - fenomenaal beheerst bespeeld - en omfloerste stem zijn te horen, met alleen op het titelnummer een extra pianopartij. Opgenomen door zijn vaste producer Joe Boyd in twee sessies van twee uur, laat Pink Moon de naakte essentie van Nick Drake's muziek horen. Het is een eenzame plaat, die meer nog dan de eerste twee albums heeft gezorgd voor Drake's...
1990
Album
Bob Dylan Highway 61 revis./J.W.Harding
Hoewel Blonde On Blonde (1966) algemeen beschouwd wordt als de meest baanbrekende Bob Dylan plaat, laat voorganger Highway 61 Revisited zijn definitieve overgang horen van progressieve folkzanger naar visionaire rockpoëet. Voor het eerst domineren elektrische instrumenten zijn songs in de vorm van onder andere de manische elektrische gitaarlicks van Mike Bloomfield en de ronkende Hammondstoten van Al Kooper. Terwijl de meeste nummers een traditioneel 12-maten bluesschema hebben, laat Dylan tekstueel...
1990
Album