Zoekresultaten voor: *
Resultaat 41 - 60 (van 1178)
Rudimental We the generation
De drum & bass-band Rudimental brak in 2012 door met het door John Newman gezongen Feel The Love. Ook op het debuut Home was Newman te horen, samen met een klein legertje aan gastzangers en –zangeressen. Het smaakte beslist naar meer en tweede plaat We The Generation gaat vrolijk verder waar Home ophield. Het pleit voor Rudimental dat ze niet weer dezelfde stemmen over hun housetracks laten zingen. De nieuwe vocalisten drukken wel een zwaar stempel op het karakter van de nummers. Het maakt veel verschil...
2015
Album
Giorgio Moroder Deja-vu
Zoals Daft Punk met het meesterlijke Randon Access Memories (2013) de carrière van Nile Rodgers van een flinke impuls voorzag, haalde het Franse duo ook elektropionier Giorgio Moroder uit de mottenballen. De Italiaanse producer haakt op de hernieuwde belangstelling in met zijn eerste album sinds de samenwerking met Human League-zanger Philip Oakey uit 1985. Voor de vocale bijdragen op Déjà-Vu maakte de inmiddels 75-jarige Moroder een rondje langs hedendaagde namen uit de elektropop. Allemaal maakten...
2015
Album
Chvrches Every open eye
Toen synthpop in de eerste helft van de jaren 80 hoogtijdagen beleefde, lukte het Britse bands amper voet aan de grond te krijgen in de Verenigde Staten. Uitzondering was Eurythmics , het door toeval tot stand gekomen project van een tot dan toe weinig succesvolle muzikant ( Dave Stewart ) en een Schotse zangeres ( Annie Lennox ). Dertig jaar later herhaalt de geschiedenis zich, nu met Iain Cook in de rol van de gefrustreerde muzikant en Lauren Mayberry als de Schotse zangeres die hij, via producer...
2015
Album
Owiny Sigoma Band Nyanza
Damon Albarn en Gilles Peterson zijn al om. Nu de rest van de wereld nog! Het Brits-Keniaanse gezelschap Owiny Sigoma Band bracht al 2 platen uit, maar wist het nog niet te schoppen tot een sensatie. En dat terwijl de groep geknipt lijkt voor muziekfestivals als Lowlands. De groep ontstond toen bandleden van de Londense dancegroep Elmore Judd voor een muzikale uitwisseling in de Keniaanse hoofdstad Nairobi kwamen. Daar ontmoetten ze Joseph Nyamungu, een drummer en bespeler van nyatiti (een soort...
2015
Album
Biosphere Microgravity
Ambientmuziek draait voor een groot deel om sfeer. Goede ambient roept een bepaald gevoel op: rust, angst, blijdschap, enzovoort. Het is als filmmuziek die geen echte film, maar een film in je hoofd ondersteunt. Bij het horen van Microgravity (1991) van Biosphere zal niemand denken aan een komedie in een zonnig Frans bergdorpje. De muziek van de Noorse producer Geir Jenssen is daarvoor te kil. Mensen denken bij Biosphere eerder aan ruimtevaart of onbekende planeten. Dat ligt deels aan de donkere...
2015
Album
Wildstylez Lose control
Eerste album van houseproducer Wildstylez (Joram Metekohy) die in 2012 een aantal hits had in Nederland. Het met hardstyle en andere housevarianten gevulde Lose Control stond in 2015 in de albumtop 50.
2015
Album
Wood, Lilly & The Prick Shadows
De Parijzenaren Nili Hadida en Benjamin Cotto danken hun bekendheid hoofdzakelijk aan de hit Prayer in C die – in de remix van Robin Schulz – in de zomer van 2014 ook in ons land de eerste plaats van de Top 40 bereikte. Het liedje prijkte oorspronkelijk op het debuutalbum van Lilly Wood & The Prick uit 2010. Twee jaar later was er The Fight, dat het met name in het thuisland en Wallonië heel aardig deed. Op Shadows laat het moderne folk-duo overwegend rustige pop horen met toefjes elektronica. Een...
2015
Album
Duran Duran Paper gods
Paper Gods is pas een handvol minuten onderweg, als Simon Le Bon (56) vol overgave het refrein van Last Night In The City inzet: ‘We’re gonna live this night, ye-heah, live it like it’s our last night, cause nobody cares if there’s no tomorrow’. Vlak daarvoor hebben we zangeres Kiesza – die makkelijk Le Bons dochter had kunnen zijn – al horen verkondigen dat zíj in elk geval niet meer gaat slapen vannacht. Verderop op dit veertiende studio-album van Duran Duran doen Nile Rodgers en Janelle Monáe...
2015
Album
Prodigy, The The day is my enemy
The Prodigy geeft niet op. Na enkele jaren in de luwte – vooral omdat hun geluid algemeen passé was verklaard – lijken Liam Howlett en zijn kompanen sinds hun album Invaders Must Die (2009) weer inspiratie te hebben. Aangezien er mensenmassa’s zijn die gedwee hun vuisten in de lucht pompen en in het rondspringen bij acts die schatplichtig zijn aan The Prodigy, is het niet vreemd dat ook Howlett c.s. weer de studio zijn ingedoken. The Day Is My Enemy is ‘trademark’-The Prodigy. Woest en agressief...
2015
Album