Vonne van der Meer: 'Winter in Gloster Huis'
Vonne van der Meer schrijft over dingen waar je moeilijk over kunt praten, dingen die pijnlijk zijn. Zij heeft geen religieuze opvoeding gehad, maar voelde zich wel tot religie aangetrokken. Op latere leeftijd studeerde ze en op haar 42ste heeft zij zich katholiek laten dopen. In haar werk komen religieuze thema’s voor en rituelen zoals het laatste sacrament.
Hoe uit zich dat in haar laatste boek: Winter in Gloster Huis?
Op de website van Vonne van der Meer is een essay te lezen van Liesbeth Eugelink: Vertellen schept verbondenheid. In dit essay wordt genoemd dat verhalen een belangrijke rol spelen in het werk van Vonne van der Meer. Niet alleen publiceerde ze verhalenbundels, maar ook haar romans en novellen zijn vaak gevormd rond een verzameling verhalen. De kern van de trilogie Eilandgasten, De avondboot en Laatste seizoen wordt gevormd door een gastenboek waarin de huurders van het vakantiehuis hun verhalen opschrijven. Korte verhalen laten zich goed navertellen. En dat is precies wat Van der Meer beoogt: vertellen leidt tot verbondenheid of eenheid. Ook het object in haar boeken, de alledaagse vormen in haar boeken, bindt de personages aan elkaar. Eugelink betoogt dat die voorwerpen onderdeel uitmaken van een ritueel, net als liturgische voorwerpen dat doen. Daarnaast typeert ze de schrijfster net als andere katholieke auteurs met de term creative compassion. De auteur wordt een schepper die mee-lijdt met zijn gecreëerde mens. Vonne van de Meer geen onverschillige auteur, maar begaan met haar verhaalpersonages.
De verbondenheid met haar personages blijkt in dit boek uit het feit dat figuren uit eerdere boeken terugkomen, bijvoorbeeld Nettie de vrouw die voorleest in De vrouw met de sleutel.
In Winter in Gloster Huis gaat het om twee broers die na de dood van hun vader vermogend worden. Het verhaal speelt in 2024. De ene broer wil met zijn erfenis een hotel maken waarin mensen een zelfgekozen dood comfortabel kunnen realiseren. Laagdrempelig. De andere broer bouwt een huis voor mensen die nog twijfelen en wellicht tot een ander inzicht komen. Dit gegeven is gebaseerd op een personage uit Shakespeares King Lear: Gloster.
Het boek stelt de vraag wat de waarde van het leven is, wanneer het voltooid is. Het antwoord daarom zegt veel over de maatschappij. Het is een filosofische vraag, maar zeker ook een religieuze vraag. Van de Meer werkt dit gegeven uit met veel eerbied voor haar personages en daarom zou je het een roman in de katholieke traditie kunnen noemen. Op zich vind ik het niet een exclusief geloofsthema. De uitwerking ervan is bedachtzaam en liefdevol.