Wat een heerlijke sportweken hebben we achter de rug. Tenminste dat vind ik. Zo rond 10 uur ‘s ochtends even de tv aan of een livestream op de laptop. Het sporten op dat niveau intrigeert me. De enorme discipline die mensen ten toon spreiden om in hun sport topprestaties te leveren, te groeien. En wat een controle – die eindsprints bij atletiek.

Nu wil ik me niet vergelijken met dit soort topsporters. Ik kan nog niet tippen aan de kleine teen van dit soort doorzetters, maar ook ik ben aan een soort eindsprint bezig. De eindsprint in mijn werkzame leven. En net als bij die geweldige sporters: ooit was er een moment waarop ik koos. De sporters voor hun sport, waarin ze groeiden en groeiden. En ik voor mijn beroep, mijn vak.

Ooit was er een begin ...

En ik koos, halverwege de jaren 70 voor het bibliotheekvak. Omdat ik zo van lezen hield :-). Heerlijke studiejaren. In het hartje van Amsterdam op de Frederik Muller Academie. Een mooie brede opleiding waar je naast bibliotheekvakken als alfabetiseren (echt geen sinecure!), titelbeschrijven, annoteren een brede inkijk kreeg in alle wetenschapsrichtingen (van toen). Docenten van naam, bijvoorbeeld Kees Fens, Johan Kuin, August Hans den Boef. Je leerde kritisch denken, nieuwsgierig te zijn. Nieuwsgierig zijn …..Misschien wel één van de mooiste eigenschappen die een mens kan bezitten. Van grote waarde in het bibliotheekvak! Nieuwsgierig zijn naar de beweegredenen van een klant, begrijpen wat een ander wil. Nieuwsgierig zoeken naar het juiste antwoord, naar de ruimte om je heen, onderzoeken, in mogelijkheden denken.

Net als de sporters groeide ook ik in het vak; groeide de bibliotheek en haar functie.

Liep ik nog stage in een leeszaal waar de stilte werd bewaakt, inmiddels organiseren we bijvoorbeeld samen met alle Krimpense maatschappelijke instellingen drukke familiedagen. Dagen waar nieuwsgierigheid wordt aangewakkerd, waar geschiedenis wordt ervaren, waar muziek de middagen opluistert, het gesprek je veel leert van de ander en waar je aan het eind van een dag cultureel rijker naar huis gaat. Taalcafés waarin juist gesproken moet worden. Bibliotheken op scholen waar kinderen zelf de bibliotheek draaien, leren zich zelf te informeren door te doen, door elke dag te lezen, er vooral over te praten.

Liep ik nog stage in tijden waarin wetboeken, encyclopedieën, vogelgidsen de wanden vulden, nu is er Google en is factchecken een onmisbare competentie als je in een bibliotheek werkt. Gids zijn in het digitale oerwoud. Een project als Capelle Mediawijs, de organisatie van codeermiddagen, het hoort er gewoon bij.

Hoe mooi: panta rhei, alles stroom, alles verandert.

44 Jaar lang werkte ik in openbare bibliotheken. Bibliotheken die in die jaren, ondanks tegenwind, zoveel meer werden dan plekken om een boek te lenen. Ook hier in Capelle en Krimpen aan de IJssel. Bibliotheek aan den IJssel - een bibliotheek die een steeds grotere maatschappelijke en educatieve bijdrage levert in het werkgebied. Zo mooi om aan deze ontwikkeling te hebben meegewerkt! In mijn rol als directeur-bestuurder. Dit zeg ik bewust. Want als directeur kun je dit nooit alleen! Mij gesteund wetend door een betrokken Raad van Toezicht. Gemeenten die meedachten, kaders schiepen. Echt we waren het niet altijd eens met elkaar, maar deuren bleven open en het gesprek kon altijd weer gevoerd worden.

En dan het gouden team medewerkers – betaalde krachten én vrijwilligers. Met passie, humor, flexibiliteit, creativiteit. Nieuwsgierig naar de beweegredenen van de bezoeker, nieuwsgierig naar elkaars beweegredenen. Altijd met de menselijke maat als meetlat.  

Eind

Het grote loslaten is begonnen. Nog een maand te gaan als directeur-bestuurder van Bibliotheek aan den IJssel. Ik kan niet anders dan concluderen dat de keus aan het begin een goede geweest is. Dat ik de kans heb gekregen te groeien in mijn vak door prima leidinggevenden, goeie collega’s en warm thuisfront. Mensen die in mij geloofden. Ik ben er dankbaar voor. Het eind is in zicht. En natuurlijk zijn er nog wensen voor onze Bibliotheek aan den IJssel! Ik noem er een paar: Van harte hoop ik op meer bezoekers in al onze vestigingen - u bent altijd uitgenodigd! Van harte hoop ik dat zowel in Capelle als in Krimpen de bezoekers er ooit alle dagen van 10.00 tot 22.00 uur terecht kunnen; hoop ik dat naast de zo gewenste levendigheid, de stilte van toen ook weer een plekje krijgt in onze vestigingen; hoop ik dat alle Capelse en Krimpense maatschappelijke en educatieve instellingen steeds meer naar elkaar toegroeien, want alleen samen kunnen we op maatschappelijke vraagstukken een passend antwoord geven...

Het is echt goed te weten dat mijn wensen in goede handen zijn bij allen die werken aan Bibliotheek aan den IJssel en in het bijzonder in die van de nieuwe directeur-bestuurder Dionne Dinkhuijsen.

Of ik u nu leerde kennen als bezoeker van de bibliotheek, als betrokken ambtenaar, wethouder, lid van de Raad van Toezicht, samenwerkingspartner, collega... Dank dank dank voor alles. Blijf nieuwsgierig, nieuwsgieriger. Weet dat er een persoonlijk begin en een persoonlijk eind is, maar dat de bibliotheek, uw bibliotheek en haar opdracht for ever is!

Conny Reijngoudt