Topstuk:De woordenboeken van mijn moeder (Maleis/ Nederlands)

Sammy Leiwakabessy over zijn topstuk: Op een gegeven moment wilde ik Maleis leren schrijven en goed leren praten. Ik ging iedere keer naar mijn moeder toe om even in haar woordenboeken te kijken. Naderhand heb ik ze “toe-geëigend”. De woordenboeken zijn al een beetje afgerafeld, maar ik gebruik ze nog regelmatig. Ik vind mijn taal heel mooi. De emoties achter heel wat Maleise woorden kunnen mij diep raken. En sommige Maleise woorden hebben meer lading dan de Nederlandse woorden, die je uitspreekt. Ik ga ervan uit dat “het Moluks zijn” in je een belangrijke rol speelt als jij tweetalig bent opgevoed. Ik denk Nederlands, maar als ik heftig en krachtig wil reageren dan doe ik dat in mijn eigen taal. Maar deze Maleise woorden zijn niet te vinden in mijn moeders woordenboeken. Het komt regelmatig voor, dat als ik een stukje in het Maleis en in het Nederlands schrijf en het is klaar, dan denk ik hardop “he, mam het zijn uw woordenboeken”. Mijn moeder wist, dat ik ze in mijn bezit heb. Zij heeft ze never nooit meer teruggevraagd. Ik ben haar verschrikkelijk dankbaar en ze zijn me nog steeds dierbaar. 

Biografie

Ik word dit jaar 65.Wij hebben 3 kinderen en 6 kleinkinderen. Ik houd van lezen; momenteel ben ik bezig met het boek van Floortje Dessing – 100 wereldplekken, die je gezien moet hebben. Ik houd ook van schrijven; verhalen, gedichten, liedjes. Ben bijna klaar met mijn verhalenbundel “Toen in die tijd”. Mijn levensverhaal over het kampleven in “Schattenberg”, muziek; speel gitaar en ga binnenkort pianolessen volgen (privé), sporten; mijn kleinkinderen naar het sporten brengen is een heerlijke bezigheid. Ik houd van veel dingen doen;alles wat te maken heeft met Molukkers.

Ik ben van 2e generatie; geboren in Balikpapan (Indonesie) en was 1,5 jaar toen wij in Nederland kwamen. Wij hebben vrij lang in de wijk gewoond in de Kwartelstraat. Onze ouders hebben daarna als eerste Molukse bewoners van de wijk een huis gekocht buiten de wijk. Momenteel woont één van mijn zuster in het ouderlijk huis aan de Sportsingel. Ik woon zelf ook buiten de wijk. Mijn verbondenheidsgevoel met de Molukse wijk is altijd in mij bewaard en geconserveerd, omdat het een stukje Maluku is. Als ik terug kom van een lang verblijf elders dan moet ik even een ommetje maken in de wijk. Het is hoe dan ook voor mij een soort thuiskomst. Verder kom ik regelmatig in de wijk voor een bezoek of om te vergaderen in het Stichtingsgebouw. 

Sammy Leiwakabessy